Saturday, August 23, 2014

Η Ζάκυνθος της μουσικού Αλεξάνδρας Κλάδη- Περιοδικό Elle - Τεύχος Αυγούστου 2014




Λένε πως αν κάποιος καθήσει κάτω από ένα δέντρο στη Ζάκυνθο θα γίνει ποιητής. Και δεν είναι καθόλου αδικαιολόγητη αυτή η τοπική ρήση καθώς το νησί αυτό γέννησε μερικές εξαιρετικές προσωπικότητες των τεχνών, όπως είναι ο εθνικός μας ποιητής, ο Διονύσιος Σολωμός και ο Ανδρέας Κάλβος. Πνιγμένη μέσα στο πράσινο η Ζάκυνθος αναφέρεται στα ομηρικά κείμενα ως «υληέσσα», δηλαδή η «γεμάτη από δάση». Ποτέ της δε γνώρισε τον τουρκικό ζυγό και έτσι η κουλτούρα της είναι επηρεασμένη αποκλειστικά από τη Δύση και από την αφρόκρεμα της κρητικής πνευματικής ηγεσίας που πέρασε στα επτάνησα μετά την άλωση της Κρήτης. Η μουσική της παράδοση είναι έντονη και οι μαντολινάτες, οι φιλαρμονικές και οι καντάδες αποτελούν ένα σημαντικό μέρος της καθημερινότητας των ζακυνθινών. Η ομιλία είναι τραγουδιστή, το ταπεραμέντο των ανθρώπων φλογερό και η φιλοξενία ανεπανάληπτη.

Το καράβι για το λιμάνι της Ζακύνθου φεύγει από την Κυλλήνη και το ταξίδι διαρκεί μία ώρα και ένα τέταρτο. Αντικρίζοντας το λιμάνι της πόλης, αυτό που βλέπεις είναι ένας καταπράσινος λόφος που καταλήγει σε κτίρια με καμάρες κατά μήκος όλου του λιμανιού. Θα ήτανε μεγάλο το καμάρι μας αν ο σεισμός του ’53 δεν είχε γκρεμίσει τα πάντα. Η Ζάκυνθος λεγότανε το «Φιόρο του Λεβάντε» ή αλλιως το λουλούδι του Ιονίου, μια μικρή Βενετία. Μετά το σεισμό, η πόλη ξαναχτίστηκε αλλά έχασε για πάντα την παλιά της γοητεία.  Το ταπεραμέντο των ανθρώπων όμως είναι ζωντανό και είναι αυτό που κάνει το νησί έναν υπέροχο προορισμό.

Βόρεια του λιμανιού είναι ο λόφος του Στράνη με την υπέροχη θέα του κάμπου. Εκεί έγραψε ο Διονύσιος Σολωμός τον ύμνο εις την Ελευθερίαν, ενώ άκουγε τα κανόνια από το Μεσολόγγι. Δίπλα, η Μπόχαλη με την καταπληκτική πανοραμική θέα της πόλης. Εκεί παραγγέλνεις από του «Λάτα» το παραδοσιακό γλυκό «φρυγανιά». Λίγα βήματα πιο πάνω συναντάς το βενετσιάνικο κάστρο. Εκεί είχαν γίνει και τα γυρίσματα της ταινίας «Ποπολάρος». Κατεβαίνοντας ξανά προς την πόλη σταματάς για παστέλι και φυτούρα (παραδοσιακά ζακυνθινά γλυκά) από τον πάγκο που βρίσκεται πάντα ακριβώς απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Διονυσίου που τη βλέπεις ακριβώς μπροστά σου καθώς μπαίνεις με το καράβι στο λιμάνι. Για καντάδες θα πας στον «Ποπολάρο», για φαγητό στο «Πορτοκάλι» για πιο ψαγμένες συνταγές και στο «El Greco» για ζακυνθινή κουζίνα και ωραία ψάρια. Στα πιο βορεινά χωρια, να αναζητήσεις τους «Αλιτζερίνους» για συνταγές με ντόπια υλικά. Για μπάνιο πρέπει κανείς να πάει στο μαραθωνήσι (εκεί που γεννάνε οι χελώνες καρέττα – καρέττα), στις μυζήθρες, στο λιμιώνα του Άη –Λιού (Άγιος Λέοντας), στο μακρύ γυαλό, στο Γέρακα, στις γαλάζιες σπηλιές και φυσικά στο ναυάγιο. Υπάρχουν καραβάκια που κάνουν το γύρο του νησιού και διαρκεί με τις στάσεις σχεδόν 8 ώρες. Για ηλιοβασίλεμα θα πας στο Κερί ή στο Καμπί.  Για clubbing θα πας στο Barrage και θα αράξεις στις καφετέριες της πλατείας Αγίου Μάρκου, την πιο ζωντανή από κόσμο πλατεία της πόλης της Ζακύνθου.


Η μαγεία του νησιού είναι αναμφισβήτητα ο συνδυασμός του μπλέ και του πράσινου. Βουνό και θάλασσα τόσο κοντά που όλα γίνονται γαλαζοπράσινα.