Sunday, December 28, 2014

Happy Xmas - War is Over: Η έναρξη της ωραιότερης χριστουγεννιάτικης συναυλίας του Radio Pepper!

Η εισαγωγή της χριστουγεννιάτικης συναυλίας του Pepper Radio!
Pepper's girly hearts club band - 9 κορίτσια για φίλημα:

Ειρήνη Δούκα, Εστερίνα Κανέλλου, Idra Kayne, Αλεξάνδρα Κλάδη, Δάφνη Λάζου, Κατερίνα Ντούσκα, Μαρία Παπάζογλου, Ειρήνη Σκυλακάκη, Μαριέττα Φαφούτη. 

Follow this link:











Friday, December 19, 2014

Ο Αη Βασίλης θα'ρθει ξανά - (pH2) feat. Αλεξάνδρα Κλάδη

Μια υπέροχη διασκευή του "Santa Claus is coming to town" από
τους (pH)2 kαι την Αλεξάνδρα Κλάδη.
Κυκλοφορεί από την EMI






Wednesday, December 10, 2014

Pepper Christmas Party 26 December

Εσύ τι θα κάνεις στις 26 Δεκεμβρίου;

Έλα στο φετινό, τριώροφο party του Pepper 96.6 στο Gazarte!




Το Χριστουγεννιάτικο party επιστρέφει, για δεύτερη χρονιά, με περισσότερο κέφι, περισσότερη έμπνευση και περισσότερους καλεσμένους! Στις 26 Δεκεμβρίου, θα γίνει το πιο πιπεράτο, λαμπερό Χριστουγεννιάτικο Party της Αθήνας!

Το πρόγραμμα του Party περιλαμβάνει:

• Pepper’s Girly Heart’s Club Band: μια μπάντα που στήνεται για μία και μοναδική φορά, αποκλειστικά για το τριώροφο party του Pepper 96.6. Μέλη της μπάντας, τα «κορίτσια για φίλημα» του Pepper: Ειρήνη Δούκα, Εστερίνα Κανέλλου, Idra Kayne, Αλεξάνδρα Κλάδη, Δάφνη Λάζου, Κατερίνα Ντούσκα, Μαρία Παπάζογλου, Ειρήνη Σκυλακάκη, Μαριέττα Φαφούτη. 
Μαζί τους παίζουν οι : Δημήτρης Παπαδοπουλος (Τρομπετα), Γιώργος Ζαρεας (Τρομπονι), Δημήτρης Σιαμπος (Κιθάρες,ενορχηστρώσεις), Γιάννης Παπαδόπουλος (Πιανο,πλήκτρα), Κώστας Πατσιωτης (κοντραμπάσο,ηλεκτρικό μπάσο), Δημήτρης Μποσινακος (τύμπανα).


• “The Allergies” : Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, οι δύο Djs από τη Μεγάλη Βρετανία, που γνωρίζουν τεράστια επιτυχία σε ολόκληρη την Ευρώπη.

• Οι Vanilla Swing μας μεταφέρουν στη μαγική εποχή των ‘50s, με κέφι, πολύ χορό και όλα τα αγαπημένα ‘50s classics.

• Εκπλήξεις, special guests και φυσικά όλοι οι παραγωγοί του Pepper 96.6 (1ος όροφος)

• Cinema@Gazarte: Back to Back προβολές από το flix.gr, με ταινίες με Χριστουγεννιάτικο χαρακτήρα: «Robbie Williams live at the Royal Albert Hall» και «Norah Jones and the Handsome Band, live in 2004″

Στο party θα γίνει κλήρωση δώρων, με cd και βιβλία που αγαπήθηκαν τη χρονιά που μας πέρασε.

Τώρα ξέρεις τι θα κάνεις στις 26 Δεκεμβρίου!

Αναλυτικά το πρόγραμμα:

Stage 1 (ισόγειο) :
21.00 – 22.00: Pepper Djs
22.00 – 00.30: Pepper’s Girly Heart’s Club Band
00.30 - …. : The Allergies

Stage 2 (1ος όροφος) :
21.00 – 23.00: Pepper Djs
23.00 – 00.00: Guest Dj
00.00 - …. : Pepper Djs

Stage 3 (2ος όροφος) :
21.00 – 21.30: Pepper Djs
21.30 – 22.30: Guest Live Band
22.30 – 00.30 : Vanilla Swing
00.30 - … : Pepper Djs

More coming soon... !

Έναρξη: 21:00

Εισιτήρια θα πωλούνται στα ταμεία του Gazarte και,
Προπώληση εισιτηρίων:
www.viva.gr

Τιμή εισιτηρίου: 8 € 


Gazarte 
Βουτάδων 32-34, Γκάζι

Με την ευγενική χορηγία :

FIAT 500X
HONDOS CENTER
ESTRELLA
JAGERMEISTER

Sunday, October 19, 2014

Οι οδηγοί της Κυριακής



Οι οδηγοί της Κυριακής

Κίτρινα φύλλα που χορεύουν μέσα στην κίνηση της Αμαλίας
Η Αθήνα σε πλήρη απαρτία.
Καυτός ήλιος και δροσερό αεράκι συνυπάρχουν τόσο ωραία μόνο σε μια φθινοπωρινή μέρα σαν και τούτη.
Το ότι σήμερα είμαι συνοδηγός και όχι οδηγός είναι μια ευτυχής συγκυρία.
Και η ενόχληση που άρχισα να νιώθω δεν ήταν από τον ήλιο που έτσουζε τα μάτια μου.
Η ροή της κίνησης άρχιζε να γίνεται χαοτική ερχόμενη σε αντίθεση με την καταναγκαστική επιθυμία μου για περιοδικές και συνεχείς καταστάσεις.
«Μα τί γίνεται;» ρώτησα

«Οι οδηγοί της Κυριακής» είπε με απάθεια η αδελφή μου πίσω από το τιμόνι.

Friday, September 5, 2014

"Έρωτες στο κουταλάκι του γλυκού"



Η θεία καταφέρνει με δυσκολία να βγάλει το καπάκι από το βάζο με το γλυκό του κουταλιού.
"Φέτος το γλυκό σταφύλι έγινε μούρλια". Σερβίρει στο μικρό πιατάκι και φροντίζει η κουταλιά να έχει αρκετά αμύγδαλα αφού ξέρει ότι μ'αρέσουν. Το καταβροχθίζω. "Να σου βάλω κι άλλο;" "Εννοείται να μου βάλεις κι άλλο. Ή μάλλον δώσε μου το βάζο όπως είναι".
Πάντα τσαντιζόμουνα που η μερίδα στα γλυκά του κουταλιού ήταν τόσο μικρή. Η καλύτερη εξήγηση που μπορούσα να δώσω ήταν ότι οι άνθρωποι παλιότερα ήταν πιο φτωχοί και τους έμεινε κουσούρι. Μεγαλώνοντας, βέβαια, κατάλαβα ότι η μερίδα είναι τόσο μικρή γιατί σε κάθε κουταλιά κρύβεται τεράστια ποσότητα ζάχαρης. Και ως γνωστόν η ζάχαρη σε γλυκαίνει αλλά σε σκοτώνει κιόλας...
Μα ποιος χορταίνει τη γλύκα με μια μόνο κουταλιά; Τι κι αν η ζάχαρη σκοτώνει; Το πρώτο κουταλάκι είναι μόνο το πρελούδιο. 
Έτσι και με τον έρωτα. Γεύεσαι ένα κουταλάκι του γλυκού και μετά θες το βάζο ολόκληρο. Μα έλα που σερβίρεται μόνο σε μικρό κουταλάκι. Και αν δεν είναι εκεί η θεία μου που δε θα με παρεξηγήσει, άντε να πέσω με τα μούτρα στο βάζο μπροστά σε ξένο κόσμο.



Saturday, August 23, 2014

Η Ζάκυνθος της μουσικού Αλεξάνδρας Κλάδη- Περιοδικό Elle - Τεύχος Αυγούστου 2014




Λένε πως αν κάποιος καθήσει κάτω από ένα δέντρο στη Ζάκυνθο θα γίνει ποιητής. Και δεν είναι καθόλου αδικαιολόγητη αυτή η τοπική ρήση καθώς το νησί αυτό γέννησε μερικές εξαιρετικές προσωπικότητες των τεχνών, όπως είναι ο εθνικός μας ποιητής, ο Διονύσιος Σολωμός και ο Ανδρέας Κάλβος. Πνιγμένη μέσα στο πράσινο η Ζάκυνθος αναφέρεται στα ομηρικά κείμενα ως «υληέσσα», δηλαδή η «γεμάτη από δάση». Ποτέ της δε γνώρισε τον τουρκικό ζυγό και έτσι η κουλτούρα της είναι επηρεασμένη αποκλειστικά από τη Δύση και από την αφρόκρεμα της κρητικής πνευματικής ηγεσίας που πέρασε στα επτάνησα μετά την άλωση της Κρήτης. Η μουσική της παράδοση είναι έντονη και οι μαντολινάτες, οι φιλαρμονικές και οι καντάδες αποτελούν ένα σημαντικό μέρος της καθημερινότητας των ζακυνθινών. Η ομιλία είναι τραγουδιστή, το ταπεραμέντο των ανθρώπων φλογερό και η φιλοξενία ανεπανάληπτη.

Το καράβι για το λιμάνι της Ζακύνθου φεύγει από την Κυλλήνη και το ταξίδι διαρκεί μία ώρα και ένα τέταρτο. Αντικρίζοντας το λιμάνι της πόλης, αυτό που βλέπεις είναι ένας καταπράσινος λόφος που καταλήγει σε κτίρια με καμάρες κατά μήκος όλου του λιμανιού. Θα ήτανε μεγάλο το καμάρι μας αν ο σεισμός του ’53 δεν είχε γκρεμίσει τα πάντα. Η Ζάκυνθος λεγότανε το «Φιόρο του Λεβάντε» ή αλλιως το λουλούδι του Ιονίου, μια μικρή Βενετία. Μετά το σεισμό, η πόλη ξαναχτίστηκε αλλά έχασε για πάντα την παλιά της γοητεία.  Το ταπεραμέντο των ανθρώπων όμως είναι ζωντανό και είναι αυτό που κάνει το νησί έναν υπέροχο προορισμό.

Βόρεια του λιμανιού είναι ο λόφος του Στράνη με την υπέροχη θέα του κάμπου. Εκεί έγραψε ο Διονύσιος Σολωμός τον ύμνο εις την Ελευθερίαν, ενώ άκουγε τα κανόνια από το Μεσολόγγι. Δίπλα, η Μπόχαλη με την καταπληκτική πανοραμική θέα της πόλης. Εκεί παραγγέλνεις από του «Λάτα» το παραδοσιακό γλυκό «φρυγανιά». Λίγα βήματα πιο πάνω συναντάς το βενετσιάνικο κάστρο. Εκεί είχαν γίνει και τα γυρίσματα της ταινίας «Ποπολάρος». Κατεβαίνοντας ξανά προς την πόλη σταματάς για παστέλι και φυτούρα (παραδοσιακά ζακυνθινά γλυκά) από τον πάγκο που βρίσκεται πάντα ακριβώς απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Διονυσίου που τη βλέπεις ακριβώς μπροστά σου καθώς μπαίνεις με το καράβι στο λιμάνι. Για καντάδες θα πας στον «Ποπολάρο», για φαγητό στο «Πορτοκάλι» για πιο ψαγμένες συνταγές και στο «El Greco» για ζακυνθινή κουζίνα και ωραία ψάρια. Στα πιο βορεινά χωρια, να αναζητήσεις τους «Αλιτζερίνους» για συνταγές με ντόπια υλικά. Για μπάνιο πρέπει κανείς να πάει στο μαραθωνήσι (εκεί που γεννάνε οι χελώνες καρέττα – καρέττα), στις μυζήθρες, στο λιμιώνα του Άη –Λιού (Άγιος Λέοντας), στο μακρύ γυαλό, στο Γέρακα, στις γαλάζιες σπηλιές και φυσικά στο ναυάγιο. Υπάρχουν καραβάκια που κάνουν το γύρο του νησιού και διαρκεί με τις στάσεις σχεδόν 8 ώρες. Για ηλιοβασίλεμα θα πας στο Κερί ή στο Καμπί.  Για clubbing θα πας στο Barrage και θα αράξεις στις καφετέριες της πλατείας Αγίου Μάρκου, την πιο ζωντανή από κόσμο πλατεία της πόλης της Ζακύνθου.


Η μαγεία του νησιού είναι αναμφισβήτητα ο συνδυασμός του μπλέ και του πράσινου. Βουνό και θάλασσα τόσο κοντά που όλα γίνονται γαλαζοπράσινα.

Tuesday, May 20, 2014

Παιδικές Μουσικοθεατρικές Παραστάσεις με δωρεάν είσοδο στη Ζάκυνθο, από το βιβλιοπωλείο Libro D'oro και την Ελληνοεκδοτική



Μετά από έναν χειμώνα γεμάτο παραστάσεις στην Αθήνα και την υπόλοιπη Ελλάδα, η θεατρική ομάδα της Ελληνοεκδοτικής φορτώνει τα μπαγκάζια της στο αμάξι και ταξιδεύει στη Ζάκυνθο!
Η "Φλώρα" είναι το παιδικό μουσικό παραμύθι της Ζακυνθινιάς Αλεξάνδρας Κλάδη, που ζωντανεύει μέσα από το θέατρο, τη μουσική, το χορό και το θεατρικό παιχνίδι και γίνεται μια αξέχαστη εμπειρία για τους μικρούς λάτρεις των ιστοριών!

Την Παρασκευή 30 Μαίου και ώρα 7 το απόγευμα η παράστασηΦλώρα. Aκολουθώντας τη μαγική πυξίδα, θα ανέβει στο χώρο εκδηλώσεων του μουσικού γυμνασίου Ζακύνθου με δωρεάν είσοδο για όλους, μια διοργάνωση του βιβλιοπωλείου Libro D'oroκαι των εκδόσεων ELLINOEKDOTIKI Publishers - ΕΛΛΗΝΟΕΚΔΟΤΙΚΗ Εκδόσεις.

Την επόμενη μέρα, Σάββατο 31 Μαίου και ώρα 6 το απόγευμα η ίδια παράσταση θα επαναληφθεί, πάλι στο μουσικό γυμνάσιο, αλλά αυτή τη φορά σε συνεργασία με την Ξενοπούλειο Βιβλιοθήκη.

Στις 12 το πρωί του Σαββάτου το Πορτοκάλι Πολυχώρος Γεύσεων θα φιλοξενήσει τη θεατρική ομάδα της Ελληνοεκδοτικής για μια παράσταση βασισμένη στο νέο παραμύθι της Λίνας Μουσιώνη "Η πριγκίπισσα Κουμ Κουτ και τα κλεμμένα χαμόγελα" που κυκλοφορεί επίσης από την Ελληνοεκδοτική.

Η Είσοδος και στις τρεις παραστάσεις είναι δωρεάν.
Πληροφορίες στο βιβλιοπωλείο Libo D'oro, την Ξενοπούλειο Βιβλιοθήκη και το Πορτοκάλι.



Thursday, May 15, 2014

Οι Τετάρτες με τον ηλεκτρικό




Δεν πάνε 2 χρόνια που μετακόμισα. Το ότι η διεύθυνσή μου πια γράφει «Πειραιάς» και όχι «Αθήνα», ακόμα δεν μπορώ να το συνηθίσω. Βέβαια, κάτω από το σπίτι μου πάντα υπάρχει μια θέση για να παρκάρω, αλλά ο αέρας του κέντρου, όσο μολυσμένος και να είναι, έχει κάτι το ιδιαίτερο.  Από πάντα μισούσα τις συγκοινωνίες. Ως πρωτοετής φοιτήτρια στην Αθήνα, πέρασα τα πάνδεινα με τα λεωφορεία. Και το μετρό, όταν επιτέλους φτιάχτηκε, δεν έφτανε μέχρι του Ζωγράφου οπότε αναγκαζόμουν να κυκλοφορώ με λεωφορεία και ταξί. Το μαρτύριό μου τελείωσε όταν πήρα αυτοκίνητο. Δεν ξαναπάτησα το πόδι μου σε λεωφορείο. Ούτε στο μετρό, παρά μόνο για κανένα αεροδρόμιο. Το αυτοκίνητο γρήγορα έγινε το δεύτερο σπίτι μου. Εκεί ακούω μουσική, γράφω στιχάκια πάνω σε αποδείξεις βενζινάδικων, εκεί κάνω τις πιο εποικοδομητικές και δημιουργικές σκέψεις μου.

Μα έλα που μετακόμισα στον Πειραιά και κάθε Τετάρτη έχω μαθήματα στην Κηφισιά; Από Ζωγράφου έμπαινα Αττική και σε είκοσι λεπτάκια είχα φτάσει. Τώρα από την εθνική το παίζεις κορώνα γράμματα: θα κολλήσω; Δε θα κολλήσω; Δεν ήταν λίγες οι φορές που πήρα την πρώτη έξοδο φρικαρισμένη για τα είκοσι λεπτά που έκανα για να διανύσω τα τελευταία διακόσια μέτρα και γύριζα πίσω για να διασχίσω όλη την Αθήνα: Ποσειδώνος – Συγγρού – Β.Κωνσταντίνου – Β. Σοφίας – Κηφισίας. Από την αρχή τους μέχρι το τέλος τους. Και αυτό κάθε Τετάρτη για έναν ολόκληρο χρόνο.

Όταν στο τέλος της χρονιάς συνειδητοποίησα ότι ξόδευα περισσότερα στις βενζίνες από όσα έβγαζα από τα μαθήματα ήταν αργά. Τα χειμωνιάτικα όνειρα για διακοπές σε νησάκια των Κυκλάδων είχαν κάνει φτερά, είχαν γίνει βενζίνες και αδιάκοπες βρισιές στα ζόμπι - οδηγούς που πάντα πάνε και κάθονται μπροστά μου στην αριστερή λωρίδα.Έκανα την καρδιά μου κόμπο και από χρονιά αποφάσισα να παίρνω τον ηλεκτρικό Φάληρο – Κηφισιά. Οκτώ λεπτά περπάτημα – τρία λεπτά αναμονή – πενήντα λεπτά εμπειρία ηλεκτρικού – 4 λεπτά περπάτημα και έφτασα στο ωδείο! Πάνε τώρα περίπου οκτώ μήνες που κάθε Τετάρτη κάνω αυτό το δρομολόγιο. Ο ηλεκτρικός, όπως και το μετρό, είναι σαφώς καλύτερο μέσο από τα λεωφορεία μόνο και μόνο από το γεγονός ότι δε φρενάρει κάθε λίγο και λιγάκι. Ούτε φανάρια, ούτε τίποτα. Το γκαζώνει και φχαριστιέσαι ταχύτητα.Έχουν όμως έναν κοινό παρονομαστή: τους ανθρώπους.

Οι άνθρωποι είναι απρόβλετοι. Όταν είσαι στο αμάξι δεν έχεις και πολλά πάρε δώσε. Άντε κανένα νεύμα «ευχαριστώ» στον τύπο που σε άφησε να χωθείς και καμιά μούτζα σε εκείνον που πήγε να σε σκοτώσει. Οι άνθρωποι στον ηλεκτρικό είναι πολλοί, και πολύ κοντά σου. Ακούς τις προσωπικές τους συζητήσεις και σε καλούν με το ζόρι στη ζωή τους και την πραγματικότητά τους. Εκφράζονται ζωηρά και πολύ πολύ δυνατά. Κανένα ίχνος διακριτικότητας. Οι μοναχικοί επιβάτες είναι συνήθως ήσυχοι, κοιτάνε το άπειρο ή το κινητό τους και χάνονται στις σκέψεις τους. Άλλοι κοιμούνται, συχνά και εγώ, κόντρα στο τζάμι του παραθύρου και το σαλάκι να τρέχει κατά μήκος του γιακά. Είναι και αυτοί που μιλάν στον εαυτό τους. ‘Ενας κύριος, αρκετά συμπαθητικός, αλλά ολότελα μουρλός, μιλούσε σε έναν αόρατο συνεπιβάτη αναλύοντας τους λόγους για τους οποίους η Ελλάδα χρεωκόπησε. Η ευφράδειά του έπλαθε μέσα στο μυαλό μου την ιστορία ενός καθηγητή που τρελάθηκε επειδή η γυναίκα του τον άφησε για κάποιον άλλον. Οι υπόλοιποι επιβάτες αλληλοκοιτάζονταν και κουνούσαν συγκαταβατικά τα κεφάλια τους πλάθοντας ο καθένας στο κεφάλι του και από μια τραγική ιστορία για αυτόν τον συμπαθητικό αλλά θεόμουρλο κυριούλη. Είναι βέβαια και τα πρεζάκια που έχουν το ποιηματάκι έτοιμο. Η ίδια ιστορία σε παραλλαγές με κεντρικό άξονα την ειλικρίνεια. Η δυστυχία και ο ηλεκτρικός πανε χέρι χέρι. Ακόμα κι όταν ξέρεις πως τα περισσότερα από αυτά που ακούς είναι ψέμματα, κάτι μέσα σου πονάει. Η δυστυχία και ο πόνος διασχίζουν τα βαγόνια για μερικά ψιλά υπό την υπόκρουση των κυμάτων του Δούναβη από ακορντεόν κουρδισμένο σε κλίμακα άγνωστη ακόμα στην ανθρωπότητα.

Τις μέρες που έβρισκα να κάτσω, έβγαζα ένα βιβλίο και άρχιζα το διάβασμα. Μέσα σε λίγους μήνες διάβασα τρία βιβλία στις διαδρομές της Τετάρτης. Και μου χε λείψει το διάβασμα, δεν έβρισκα το χρόνο για βιβλία εδώ και αρκετό καιρό. Και καθώς ο θόρυβος γύρω μου έσβηνε μέσα στις σελίδες των βιβλίων, έπιασα τον εαυτό μου να αναζητά τις Τετάρτες με τον ηλεκτρικό.