"Νταντά εξ' ουρανού": η αγαπημένη μας Mary Poppins!

“Just a spoonful of sugar helps the medicine go down…”

Μια μελωδία που αδιάκοπα ηχεί στα αυτιά μου από τότε που η βιντεοκασέτα που μου είχε στείλει η φίλη μου η Ρία από την Αγγλία στα μέσα της δεκαετίας του ‘80 με τη Μαίρη Πόππινς έπαιζε ξανά και ξανά και ξανά, μέχρι να πάρει το βίντεο φωτιά. Σχεδόν 25 χρόνια αργότερα και ενώ είχα αγοράσει την ταινία και σε dvd, ήρθα στο πατρικό μου στη Ζάκυνθο για να κάνω διακοπές... Τυχαία γυρνώντας από το μπάνιο μου είδα μια αφίσα που έγραφε «Νταντα εξ’ ουρανού» με την φιγούρα της Μαίρη Πόππινς και την θρυλική της ομπρέλα που την έφερε μαζί με τον ανατολικό άνεμο. Αναπόφευκτα θα πήγαινα να τη δω, χωρίς παρέα και χωρίς παιδιά. Μια 30άρα στις τελευταίες θέσεις του υπέθριου δημοτικού θεάτρου της Ζακύνθου με χαρά περισσότερη από αυτή των παιδιών που βρίσκονταν εκείνο το βράδυ εκεί.

Η ώρα κοντεύει εννιά και μισή, έχει ήδη βραδιάσει και το φεγγάρι, μια μέρα μόλις μετά την αυγουστιάτικη πανσέληνο, φέγγει πάνω από τη σκεπή του θεάτρου θυμίζοντάς μου τις αμέτρητες φορές που έχω κάτσει σε αυτά τα μεγάλα τσιμεντένια σκαλοπάτια. Τα καραβάκια πάνε κι έρχονται από και προς το λιμάνι με τα φώτα τους αναμμένα, συμμετέχοντας με ευλάβεια στο γιορτινό κλίμα του νησιού που σε δυο μέρες θα γιορτάσει τον άγιό του. Γύρω μου γονείς και παιδιά περιμένουν ανυπόμονα την έναρξη του έργου και αρχίζουν να χειροκροτούν. Τα φώτα της πλατείας σβήνουν και ανοίγουν αυτά της σκηνής. Ένας προβολέας φωτίζει το γνωστό σεντούκι του δωματίου των παιδιών, της Τζέιν και του Μάικλ, ενώ από πίσω φαίνεται το ξύλινο αλογάκι που επίσης υπάρχει στην γνωστή ταινία του ’64. (Mary Poppins the Movie on Wikipedia)

Το σεντούκι ανοίγει και από μέσα βγαίνουν τα δύο παιδιά. Το αγόρι κρατά ένα φλάουτο και αρχίζει να παίζει μια απλή και γνωστή μελωδία την οποία δεν συγκράτησα, αλλά είμαι σίγουρη πως επρόκειτο για μια μελωδία από κάποιο παιδικό τραγούδι: η πρώτη έκπληξη! Μετά εμφανίζεται ο Μπέρτ, που τελεί και χρέη αφηγητή – παρουσιαστή. Κρατά ένα σαξόφωνο και σιγοντάρει το μικρό αγόρι με το φλάουτο: η δεύτερη ευχάριστη έκπληξη! Και έτσι, αρχίζει η ιστορία...

Τα κοστούμια της παράστασης είναι εντυπωσιακά και μοιάζουν πολύ με αυτά της ταινίας. Τα σκηνικά, λιτά και χαριτωμένα, φαίνονται εύκολα στη μεταφορά, σημαντικό για έναν περιοδεύον θίασο. Ευχάριστη εντύπωση μου έκανε η τσάντα της νταντάς (Ταμίλλα Κουλίεβα), που με κάποια έξυπνα τρικ επέτρεψε στην Πόππινς να βγάλει από μέσα έναν καλόγερο, ένα κομοδίνο και μια γλάστρα με λουλούδια! Αναφώνησαν τα παιδιά, αλλά και οι μεγάλοι. Πιο πίσω το γνωστό κανόνι του γείτονα πρώην καπετάνιου που τακτικά έριχνε κανονιές, με ακρίβεια ώρας που ζήλευε και το Γκρίνουιτς... Η οδός Κερασιάς γεμάτη από ζωή!

Τραγούδι, χορός, μαγεία! Ο γύρος του κόσμου σε λίγα μόνο λεπτά. Η πυξίδα που είχε δώσει κάποτε η Μαίρη στον Μπερτ τους οδηγεί στο Βορρά (Εσκιμώοι), στο Νότο (Αφρικανοί), στην Ανατολή (Κινέζοι) και στη Δύση (Ινδιάνοι). Το σπασμένο πιάτο και η περιπέτεια του μικρού γιου της οικογένειας Μπανκς. Όλα συνοδεύονται από μουσική και χορό. Η μητέρα Μπανκς είναι λυρική τραγουδίστρια και στους διάφορους ρόλους της τραγουδά πολύ όμορφα και παίζει και φλάουτο. Η Μαίρη (Ταμίλλα) τραγουδά και αυτή όμορφα αλλά με περισσότερη δυσκολία από έναν λυρικό τραγουδιστή. Ο Μπερτ, άψογος στον ρόλο του και στο τραγούδι. Ο μπαμπάς Μπανκς (Φώτης Σπύρος), εμφανίζεται με πολύ κωμικό τρόπο και ως η κακιά νταντά, αλλά δεν τον ακούμε να τραγουδά πουθενά. Μάλιστα η φωνή του είναι βραχνιασμένη, υποθέτω από την κούραση των παραστάσεων. Το υπόλοιπο καστ εκτελεί εξαιρετικά όλες τις χορογραφίες και τους ρόλους σύμφωνα με τις οδηγίες της σκηνοθέτιδας Ταμίλλα Κουλίεβα και θα ξεχωρίσω τους ρόλους της κόκκινης αγελάδας, του καπετάνιου και του βοηθού του, του κινέζου αυτοκράτορα και του αστείου βασιλιά. Τα δυο μικρά παιδιά (Στέφανος Καλτζίδης και Βασιλική Ζαφειρίου) ήταν απολαυστικότατα και πολύ άνετα στη σκηνή (αν σκεφτεί κανείς πως στην Ελλάδα σπάνια θα συναντήσεις μικρά παιδιά να παίζουν κάπως αβίαστα και φυσιολογικά). Μάλιστα η μικρή Βασιλική είναι, όπως έμαθα αργότερα η κόρη του παραγωγού κ. Γιάννη Ζαφειρίου. Εντυπωσιακό είναι πως ο κύριος Ζαφειρίου στην σύντομη συζήτησή μας μετά το τέλος της παράστασης μου αποκάλυψε πως τα κοστούμια έφταναν σχεδόν τα 100 και οι εναλλασσόμενοι ρόλοι τους 80!!! Το εισιτήριο κόστιζε 12 ευρώ (γενική είσοδος), μια πολύ καλή τιμή για το μέγεθος αυτής της παραγωγής.

Το βασικό μειονέκτημα της αποψινής παράστασης ήταν δυστυχώς  η χαμηλή ένταση του ήχου που σε συνδυασμό με την φασαρία του δρόμου, δεν μας επέτρεψε να ευχαριστηθούμε την παράσταση όπως θα έπρεπε. Ακόμα, επειδή η παράσταση ήταν αρχικά προγραμματισμένη για το Σεπτέμβριο και άλλαξε ημερομηνία απρόσμενα, η προσέλευση του κόσμου ήταν μικρή. Παρ’ όλα αυτά, όσοι ήταν εκεί ήταν αρκετοί ώστε να δημιουργούν μια βαβούρα που ήταν ικανή να μας αποσπάσει την προσοχή. Καταννοώ πως όπου βρίσκονται μικρά παιδιά η τήρηση της ησυχίας είναι δύσκολη, αλλά πολλές φορές αυτό που με στεναχωρεί είναι πως οι ίδιοι οι μεγάλοι είναι που δημιουργούν τη φασαρία. Πολύ κακή εντύπωση μου έκαναν κάποιοι ενήλικες από τις πρώτες - πρώτες σειρές, που ενώ υπήρχε σοβαρό θέμα με την χαμηλή ένταση του ήχου, έτρωγαν πατατάκια και ο θόρυβος από τα σακουλάκια κάλυπτε την πρόζα! Και θα αναφερθώ, γινόμενη γραφική, στο θέμα των κινητών τηλεφώνων που χτύπησαν αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της παράστασης.

Το να συμπεριφέρεσαι ανάλογα σε μια συναυλία ή σε ένα θεατρικό έργο, είναι κάτι που το μαθαίνεις. Λυπάμαι να βλέπω πόσο αργά και βασανιστικά μερικοί άνθρωποι προσαρμόζονται σε απλούς και βασικούς κανόνες συμπεριφοράς. Μου θυμίζει το φαινόμενο με τις κυλιόμενες σκάλες του μετρό, που μέχρι να μάθουν οι διακομιζόμενοι ότι πρέπει να κάθονται στη δεξιά πλευρά της σκάλας, πέρασαν σχεδόν 10 χρόνια!!!

Το αρνητικό από την πλευρά της παραγωγής και της σκηνοθεσίας για μένα ήταν το γεγονός ότι μεταφράστηκαν μόνο δύο κομμάτια (η «ζαχαρίτσα» και το τραγούδι του καπνοδοχοκαθαριστή) από τα αγγλικά στα ελληνικά και τα υπόλοιπα ειπώθηκαν “play – back” στα αγγλικά. Δεν υπήρχε πρωτότυπη μουσική, όλες οι μελωδίες ήταν παρμένες από την κλασική ταινία του ’64, ξαναπαιγμένες και ξανατραγουδισμένες από Έλληνες τραγουδιστές ή ηθοποιούς, υποθέτω του ίδιου του θιάσου. Ακόμα, προσωπικά θα περίμενα αυτή η διασκευή της ιστορίας της Μαίρη Πόππινς και της οικογένειας Μπανκς να βγάζει περισσότερο γέλιο...

Τα ελάχιστα αυτά κατά τη γνώμη μου αρνητικά δεν στάθηκαν εμπόδιο στο να χαρούν οι θεατές κάθε ηλικίας την παράσταση, που στο κάτω κάτω της γραφής, αυτό ήταν και το ζητούμενο. Την χάρηκα και εγώ που σαν μικρό παιδί έτρωγα με τα μάτια μου τα σκηνικά και τα κοστούμια, τα τραγούδια και τον χορό...

Η παράσταση αυτή μετά από μια μικρή περιοδεία στα νησιά (η Ζάκυνθος ήταν από τους πρώτους της σταθμούς, μετά την Κεφαλλονιά), θα καταλήξει στη Θεσσαλονίκη για το χειμώνα. Όταν ρώτησα εάν θα τους δούμε στην Αθήνα, με μεγάλη μου χαρά πληροφορήθηκα πως υπάρχει το ενδεχόμενο να ανέβει η παράσταση στο Μέγαρο Μουσικ! ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽οσε συνδυασμe go down...ής! Ας ευχηθούμε να προχωρήσει με επιτυχία αυτή η προσπάθεια και να φτάσει όσο πιο ψηλά γίνεται, καθώς ο τόπος μας είναι στερημένος από καλές παραγωγές, κυρίως λόγω έλλειψης χρηματοδότησης, αλλά πάντα έχει ανάγκη το καλό θέαμα. Χαίρομαι ακόμα πιο πολύ που η Ζάκυνθος, δεν το βάζει κάτω και επιμένει να φιλοξενεί τις τέχνες στα θέατρα και στους όμορφα στημένους χώρους της, όπως είναι ο λόφος του Στράνη.Οι τέχνες, όπως το θέατρο και η μουσική, μας θυμίζουν πως είμαστε και κάτι περισσότερο από ζωντανοί οργανισμοί που απλά προσπαθούν να επιβιώσουν: είμαστε όνειρα πλασμένα από ύλη, ή καλύτερα, ύλη φτιαγμένη από όνειρα...

Οι συντελεστές της παράστασης:

Παίζουν: Ταμίλλα Κουλίεβα, Φώτης Σπύρος, Πάνος Αργυριάδης, Σέβη Δονσούζη, Αλέξανδρος Καλτζίδης, Κωνσταντίνος Κοτρότσιος, Στέλλα Κοπάνου, Έλενα Παντελίδου, Αγάπη Παπαθανασιάδου, Περικλής Σταύρου, Θεοδόσης Φυλακτός και οι μικρές Βασιλική Ζαφειρίου,  Κλέα Κωνσταντινίδου, και ο μικρός Στέφανος Καλτζίδης.
Σκηνοθεσία: Ταμίλλα Κουλίεβα
Χορογραφία: Μαριάνθη Ψωματάκη
Σκηνογραφία - Ενδυματολογία: Αθανάσιος Κολαλάς
Ειδικές κατασκευές-μάσκες: Δήμητρα Γιοβάνη, Άννα-Μαρία Βασιακ
Επιμέλεια μουσικής: Μπάμπης Καραμανίδης, Πάνος Αργυριάδης
Ηχοληψία: Γιάννης Κυρατζής
Φωτισμοί : Τρύφων Κεχαγιάς
Βοηθός Σκηνοθέτη: Εύα Κουμανδράκη
Βοηθός σκηνογράφου, ενδυματολόγου: Μαρία Μακρή
Κατασκευή σκηνικών: Ανδρέας Κουλμπερτίεβ 

                                                                 Αλεξάνδρα Κλάδη – 22 Αυγούστου 2013

(Αρχική δημοσίευση άρθρου:  ZakynthosEvents.com) 

Η Αλεξάνδρα Κλάδη είναι συνθέτης, τραγουδοποιός, συγγραφέας παιδικών παραμυθιών και δημιουργός παιδικών μιούζικαλ. Έχει γράψει μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο, ενώ παράλληλα τραγουδά τα τραγούδια της με την 5μελή μπάντα της. Αυτήν την περίοδο συνεργάζεται με τις εκδόσεις «Ελληνοεκδοτική» και περιοδεύει ανά την Ελλάδα παρουσιάζοντας τα παραμύθια της μέσω μουσικοθεατρικών παραστάσεων.

(Alexandra Kladi on Facebook)

(Alexandra's Kladi Children's book)

θηκαν ﷽﷽﷽﷽ικηνοθεσείας του μετρόοσε συνδυασμe go down...